خواص درمانی عسل

خواص عسل

فرايند اعجاب انگيز تهيه فرايند اعجاب انگيز تهيه عسل از چرخش زنـبـورهــا به دور گل ها شروع مي شود. آنها در همين حال شهد گـل ها را در دهـان خـود جـمـع مي کـنـنـد. شـهـد گـل هـا بـا آنــزيم مخصوصي که در بزاق دهان زنبور وجود دارد، ترکيب شده و طي يک فرايند شيميايي تبديل به عسل مي شود. زنبورها، عسل را به داخل کندو مي برند و آنرا درون حفره ها و ديواره هاي هر شبکه از کندو ذخيره مي کنند. ارتعاشي که از بال زدن هاي آنها ايجاد مي شود، کار تهويه را انجام داده و موجب مي شود رطوبت بيش از اندازه آن از بين رفته و آماده مصرف گردد. فوايد           علاوه بر اينکه عسل به عنوان شيرين کننده مغذي و طبيعي به شماره مي رود، تحقيقات حاکي از اين امر هستند که ترکيبات منحصر بفرد عسل، از آن يک ضد ميکروب و ضد اکسيدان قوي درست مي کنند. عسل ناخالص (خام) – ماده اي ضد باکتري، ضد ويروس، ضد قارچ          خواص عسل – مانند اکثر مواد غذايي – به کيفيت آن بستگي دارد؛ اما در اين مورد بخصوص، کيفيت از اهميت بالاتري برخوردار است، چراکه گرده هايي که به پاهاي زنبور عسل مي چسبند، خاصيت درمانيشان در گياهان مختلف، متفاوت مي باشند. به علاوه در فرايند درست شدن عسل بسياري از مواد مغذي در داخل کندو باقي مي ماند. مي توان گفت که عسل ناخالص ( يا همان عسل اوليه) حاوي همان صمغي است که در موم وجود دارد. موم گاهي اوقات با نام "چسب زنبور" نيز شناخته مي شود که عبارت است از يک مخلوط مرکب صمغي شکل و مواد ديگري که زنبور هاي عسل با استفاده از آن کندو را آب بندي مي کنند و آنرا درمقابل باکتري و ساير ميکرو ارگانيسم ها محفوظ نگه مي دارند. زنبور عسل موم را با ترکيب کردن صمغ گياهان با ترشحات خود درست مي کند. جالب است بدانيد که موادي شبيه به قير خيابان نيز در موم ديده مي شود. گاهي اوقات زنبورهاي نگهبان از پرده هاي خاصي در داخل هر يک از حفره هاي کندو استفاده مي کنند تا موم را در آن محوطه انباشته کنند، سپس ساير زنبورها از اين ماده در دورتادور شانه عسل استفاده مي کنند و کليه شکاف ها را از اين صمغ ضد باکتري، ضد ويروس و ضد قارچ پر مي کنند. صمغي که در موم وجود دارد تنها حاوي مقدار کمي از مواد مغذي است که در عسل يافت مي شود. تحقيقات نشان داده اند که به طور کلي عناصري که در عسل و موم وجود دارند مي توانند از بروز سرطان و تومور جلوگيري نمايند. از اين موارد ميتوان به فنيل کتينوري متيل اسيد، فني اتيل دي متيل کافيت اشاره کرد. محققان بر اين باورند که اين ترکيبات از بروز سرطان روده در حيوانات جلوگيري مي کنند که اين امر با کم شدن فعاليت دو آنزيم با نام هاي فسفاتيديلينوسيتول نوعي فسفو ليپاز C ليپوکسيجن امکان پذير مي شود. زمانيکه عسل خام طي فرايند گرمايشي قرار مي گيرد بسياري از خواص مفيد اوليه خود را از دست مي دهد. عسل کارايي ورزشي را افزايش داده و موجب بهبود جراحات مي شود        اصولاً از عسل به عنوان ماده اي انرژي زا استفاده مي کنند. در تحقيقات اخير ثابت شده که از عسل همچنين مي توان به عنوان يک ماده ارگوژنيک (موادي که قابليت اجرايي ورزشکاران را ارتقا مي بخشد) نيز استفاده کرد. همچنين اين ماده در بهبود زخم ها و ساير جراحات نيز نقش مهمي را ايفا مي کند.        سال ها پيش در زمان بازي هاي المپيک معمولاً ورزشکاران براي بدست آوردن نيرو و توان بيشتر از مواد غذايي مخصوصي استفاده مي کردند که در اين ميان مي توان به عسل و انجير خشک اشاره کرد. در حال حاضر نيز عده اي از پژوهشگران تحقيقات خود را بر روي اين ماده شروع کرده اند. يکي از تحقيقاتي بر روي 39 نفر ورزشکار وزنه بردار که هم شامل خانم ها مي شدند و هم آقايون، انجام شد. اين افراد تحت آموزش هاي سنگين وزنه برداري و بدن سازي قرار داشتند. آنها پس از اتمام تمرينات مکمل پروتيئن خود را يا با شکر يا مالتودکسترين و يا عسل مخلوط کرده و مصرف مي نمودند. قند خون گروهي که از عسل استفاده مي کردند در تمام طول مدت 2 ساعت تمرين ثابت باقي مي ماند. همچنين قدرت ماهيچه ها و نيروي ذخيره شده در آن دسته از افرادي که از مکمل پروتئين و عسل استفاده کرده بودند نسبت به سايرين افزوني داشت.          ثابت نگه داشتن قند خون در طي تمرينات استقامتي در کنار مصرف کربوهيدرات يکي از راههاي مناسب براي ذخيره گليک

خواص درمانی عسل

اين ماده زرين، غـني و فـوق الـعـاده محصول معجزه آساي زنبـورهــاي عسل است و جايگزين منـاسبـي بـراي شـکـر سفيد به شـمـار مـي رود. هر چند در تمامي سال موجودمـي بـاشـد، امـا بايـد دانسـت که در تابستان و پاييز بعمل مـي آيد و در اين موقع از سال از سايـر مـواقـع تـازه تر مي باشد. فرايند اعجاب انگيز تهيه فرايند اعجاب انگيز تهيه عسل از چرخش زنـبـورهــا به دور گل ها شروع مي شود. آنها در همين حال شهد گـل ها را در دهـان خـود جـمـع مي کـنـنـد. شـهـد گـل هـا بـا آنــزيم مخصوصي که در بزاق دهان زنبور وجود دارد، ترکيب شده و طي يک فرايند شيميايي تبديل به عسل مي شود. زنبورها، عسل را به داخل کندو مي برند و آنرا درون حفره ها و ديواره هاي هر شبکه از کندو ذخيره مي کنند. ارتعاشي که از بال زدن هاي آنها ايجاد مي شود، کار تهويه را انجام داده و موجب مي شود رطوبت بيش از اندازه آن از بين رفته و آماده مصرف گردد. فوايد علاوه بر اينکه عسل به عنوان شيرين کننده مغذي و طبيعي به شماره مي رود، تحقيقات حاکي از اين امر هستند که ترکيبات منحصر بفرد عسل، از آن يک ضد ميکروب و ضد اکسيدان قوي درست مي کنند. عسل ناخالص (خام) – ماده اي ضد باکتري، ضد ويروس، ضد قارچ خواص عسل – مانند اکثر مواد غذايي – به کيفيت آن بستگي دارد؛ اما در اين مورد بخصوص، کيفيت از اهميت بالاتري برخوردار است، چراکه گرده هايي که به پاهاي زنبور عسل مي چسبند، خاصيت درمانيشان در گياهان مختلف، متفاوت مي باشند. به علاوه در فرايند درست شدن عسل بسياري از مواد مغذي در داخل کندو باقي مي ماند. مي توان گفت که عسل ناخالص ( يا همان عسل اوليه) حاوي همان صمغي است که در موم وجود دارد. موم گاهي اوقات با نام "چسب زنبور" نيز شناخته مي شود که عبارت است از يک مخلوط مرکب صمغي شکل و مواد ديگري که زنبور هاي عسل با استفاده از آن کندو را آب بندي مي کنند و آنرا درمقابل باکتري و ساير ميکرو ارگانيسم ها محفوظ نگه مي دارند. زنبور عسل موم را با ترکيب کردن صمغ گياهان با ترشحات خود درست مي کند. جالب است بدانيد که موادي شبيه به قير خيابان نيز در موم ديده مي شود. گاهي اوقات زنبورهاي نگهبان از پرده هاي خاصي در داخل هر يک از حفره هاي کندو استفاده مي کنند تا موم را در آن محوطه انباشته کنند، سپس ساير زنبورها از اين ماده در دورتادور شانه عسل استفاده مي کنند و کليه شکاف ها را از اين صمغ ضد باکتري، ضد ويروس و ضد قارچ پر مي کنند. صمغي که در موم وجود دارد تنها حاوي مقدار کمي از مواد مغذي است که در عسل يافت مي شود. تحقيقات نشان داده اند که به طور کلي عناصري که در عسل و موم وجود دارند مي توانند از بروز سرطان و تومور جلوگيري نمايند. از اين موارد ميتوان به فنيل کتينوري متيل اسيد، فني اتيل دي متيل کافيت اشاره کرد. محققان بر اين باورند که اين ترکيبات از بروز سرطان روده در حيوانات جلوگيري مي کنند که اين امر با کم شدن فعاليت دو آنزيم با نام هاي فسفاتيديلينوسيتول نوعي فسفو ليپاز C ليپوکسيجن امکان پذير مي شود. زمانيکه عسل خام طي فرايند گرمايشي قرار مي گيرد بسياري از خواص مفيد اوليه خود را از دست مي دهد. عسل کارايي ورزشي را افزايش داده و موجب بهبود جراحات مي شود اصولاً از عسل به عنوان ماده اي انرژي زا استفاده مي کنند. در تحقيقات اخير ثابت شده که از عسل همچنين مي توان به عنوان يک ماده ارگوژنيک (موادي که قابليت اجرايي ورزشکاران را ارتقا مي بخشد) نيز استفاده کرد. همچنين اين ماده در بهبود زخم ها و ساير جراحات نيز نقش مهمي را ايفا مي کند. سال ها پيش در زمان بازي هاي المپيک معمولاً ورزشکاران براي بدست آوردن نيرو و توان بيشتر از مواد غذايي مخصوصي استفاده مي کردند که در اين ميان مي توان به عسل و انجير خشک اشاره کرد. در حال حاضر نيز عده اي از پژوهشگران تحقيقات خود را بر روي اين ماده شروع کرده اند. يکي از تحقيقاتي بر روي 39 نفر ورزشکار وزنه بردار که هم شامل خانم ها مي شدند و هم آقايون، انجام شد. اين افراد تحت آموزش هاي سنگين وزنه برداري و بدن سازي قرار داشتند. آنها پس از اتمام تمرينات مکمل پروتيئن خود را يا با شکر يا مالتودکسترين و يا عسل مخلوط کرده و مصرف مي نمودند. قند خون گروهي که از عسل استفاده مي کردند در تمام طول مدت 2 ساعت تمرين ثابت باقي مي ماند. همچنين قدرت ماهيچه ها و نيروي ذخيره شده در آن دسته از افرادي که از مکمل پروتئين و عسل استفاده کرده بودند نسبت به سايرين افزوني داشت. ثابت نگه داشتن قند خون در طي تمرينات استقامتي در کنار مصرف کربوهيدرات يکي از راههاي مناسب براي ذخيره گليک

 

زنبور عسل همواره در طول تاریخ مورد احترام بشر بوده است. در تمام کتاب‌های آسمانی مانند: قرآن کریم، انجیل و تورات، در نوشته‌های قدیمی یونان و روم، افسانه‌های کهن قوم اسلاو، کتاب مقدس هندوان و خلاصه همه جا از زنبور عسل به عنوان یک حشره ی مفید و پرکار و از عسل به عنوان ماده ی نیروزا و شفا‌بخش یاد شده است. انجیل، عسل را مظهر فراوانی و نعمت دانسته است. در قرآن کریم نیز از عسل به عنوان موهبت الهی و شفا‌بخش یاد شده و حتی یک سوره به نام زنبور عسل (نحل) اختصاص یافته است: و أوحی ربّک إلی النَّحْلِ أنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبالِ بیوتاً ومِنَ الشَّجَرِ وَمِما یعْرِشُون* ثُمّ کُلِی مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ فَاسلکُی سُبُل رَبِّکِ ذُلَلاً یخْرُجُ مِنْ بُطُونَها شَراب مَخْتَلِف ألوانُهُ فِیهِ شِفاء لِلنّاسِ إنِّ فِی ذلِکَ لآیة لِقَوْمٍ یتَفَکَّرون.1 و پروردگار تو به زنبور عسل وحی و الهام غریزی کردکه: «ازکوه‌ها و درختان و داربست‌هایی که مردم می‌سازند، خانه‌هایی برگزین. سپس از شیره گل‌ها بخور و راه‌هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است، به راحتی بپیما». از درون شکم آن‌ها، نوشیدنی با رنگ‌های مختلف بیرون می‌آید که در آن، شفا برای مردم است. به یقین، در این امر، نشانه روشنی است برای آنان که می‌اندیشند. با توجه به این آیه باید به این نکته توجه داشت که عسل‌های گوناگون با خواص گوناگونی وجود دارد مثل عسل گل سرخ، عسل گل یاس، عسل اکالیپتوس، عسل زیرنون و…. براساس نتایج پژوهشگران، بهترین نوع عسل آن است که از شهد گل‌های فراوان به دست آید و خداوند متعال در این آیه، با عبارت «من کل الثمرات» به این نکته اشاره مستقیم دارد. رنگ عسل نیز برحسب آن که زنبور برچه گل و ثمره‌ای نشسته و از آن استفاده کرده است، متفاوت است. رنگ عسل از بی‌رنگ تا زرد روشن، کهربایی قرمز و تیره، قهوه‌ای تیره، سفید، خرمایی و گاهی مایل به سیاه متغیر است. عسل‌های سبز و آبی نیز دیده شده است. تنوع رنگ‌ها علاوه براین که گویای تنوع سرچشمه‌های به دست آوردن آن است، تنوعی برای ذوق‌ها و سلیقه‌ها به شمار می‌رود؛ زیرا امروزه ثابت شده است که رنگ غذا در تحریک اشتهای انسان مؤثر است. خداوند در این آیه، این نکته را با عبارت «شَراب مَخْتَلِف ألْوانُهُ» بیان کرده است. خداوند در این آیه، عسل را برای انسان‌ها یاد می‌کند (لِلناس). زنبور شناسان می‌گویند برای یک کندوی چند هزار نفری در تمام مدت سال تنها چند کیلو عسل کفایت می‌کند و هرزنبور عسل برای رفع گرسنگی‌اش کافی است روی دو یا سه گل بنشیند، در حالی که هرساعت به طور متوسط روی دویست و پنجاه گل می‌نشیند (4کیلو متر راه می‌پیماید). زنبورها در مدت کوتاه عمرشان چندین برابر غذای مورد نیاز خود را در کندو ذخیره می‌کنند. اگر باز هم به منابع قندی و شهد گل دسترسی یابند، باز هم ذخیره خواهد کرد؛ چون آن‌ها تنها برای خود عسل تولید نمی‌کنند، بلکه برای سلامتی همه انسان‌ها تلاش می‌کند. خداوند متعال، عسل را شفا برای مردم می‌داند و این امر را نشانه‌ی روشنی برای اندیشمندان می‌شمارد: «فیه شِفاء لِلناسِ إنَّ فِی ذلک لآیة لِقومٍ یتفکّرون». استفاده از قدرت جادویی عسل برای حفظ سلامتی، زیبایی، طول عمر و درمان بیماری‌های گوناگون، پیشینه دیرینی دارد. تاریخ نخستین کاربردهای عسل و موم در اهداف پزشکی به دورترین دوره‌ها در چین برمی‌گردد. ارسطو در کتابش به نام «آفتاب باستانی و پرورش زنبور عسل» خواص ویژه‌ای برای عسل قایل شده است. جالینوس حکیم معتقد بود که عسل در درمان بعضی بیماری‌ها اعجاز می‌کند. موکریت، فیلسوف مشهور یونانی که بیش از صد سال عمر کرد، با غذا عسل می‌خورد. فیثاغورس و پیروان او نیز عسل را جزو غذای روزانه خود قرار داده بودند. بقراط که 107 سال عمر کرد، پیوسته عسل می‌خورد و برای درمان بیش‌تر بیماری‌ها آن را تجویز می‌کرد. ابو‌علی سینا، دانشمند بزرگ ایرانی در کتاب پزشکی قانون، خواص شفا‌بخش عسل را در درمان بیماری‌ها یاد‌آور شده است. پیامبر گرامی اسلام و ائمه معصومین نیز در روایت‌های گوناگون، ارزش غذایی و خواص دارویی زیادی برای عسل بیان کرده‌اند: امام صادق‌(ع) می‌فرماید: ما استشفی الناس بمثل شَربة العسل. مردم به چیزی جز مانند عسل درمان نمی‌شوند. امام رضا‌(ع) از اجداد گرامی‌اش نقل می‌فرماید که رسول خدا فرمود: إن یکن فی شیء شفاء ففی شَرطه الحجام أو فی شَربة العسل. اگر در چیزی درمان باشد، در نیشتر حجامت‌گر یا شربتی از عسل است. 2 امام رضا‌(ع) از نیاکان گرامی‌اش و آنان از رسول خدا نقل می‌فرمایند که فرمود: لا تردُوا شربة العسل علی من اتاکم بها. چنان‌چه کسی برای شما عسل هدیه آورد، دست او را رد نکنید.3 عسل ماده‌ای معجزه‌گر است و در درمان انواع بیماری‌ها کاربرد دارد. از عسل، داروهای زیادی برای لطافت وزیبایی پوست، ورم چشم، خشکی و ترک خوردگی پوست می‌سازند. عسل به طور معجزه آسا در ترمیم انواع زخم‌ها مؤثر است. عبرانی‌ها نزدیک به سه هزار سال پیش عسل را برای درمان زخم‌ها به کار می‌برده‌اند. عسل ضد عفونی کننده است و براساس گزارش پژوهشگران دانشگاه سیدنی، زخم‌ها را زود بهبود می‌بخشد. یونانی‌ها، عسل را برای تقویت باروری مردان به کار می‌بردند. بقراط، عسل را به عنوان مسهل و برای درمان دردهای دستگاه تنفسی، کبد و کلیه‌ها به کار می‌برد. در حدود 50 گزارش در ژورنال‌های پزشکی در مورد تأثیر عسل در پوشاندن زخم و درمان عفونت‌های چشمی واسهال وجود دارد. Soliman، عسل را در ترکیبی برای درمان گواتر به کاربرده است. براساس گزارش برنامه علمی (Beymd Roo) در آفریقا اثبات شده است که عسل تأثیر زیادی در کنترل عفونت‌های سوختگی دارد. Abramor و همکارانش در سال 1938 از عسل به عنوان درمان سوختگی چشم استفاده کردند. عسل یکی از ارکان اصلی رژیم‌های غذایی بیماران ورم‌های سرطانی (ایسلر) در آلمان را تشکیل می‌دهد. xu و‌همکارانش در سال 1989در چین محلولی شامل عسل را برای بیماران مبتلا به AIDS، سرطان و عفونت‌های مختلف تهیه کردند. دکترetal در سال 1998 به موردی از پیوند پوست با استفاده از عسل به ضایعات پوستی مننگو کوکال، اشاره کرده که در آن بسیار مؤثر واقع شده است. عسل در درمان کم خونی نیز بسیار مؤثر است گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد. هم چنین خاصیت ضد خون‌ریزی دارد و از این بابت می‌تواند نقص ویتامین k بدن را جبران کند. دکتر توماس در مقاله‌ای در نشریه Lacet می‌گوید: «در موارد ضعف قلب مشاهده شده است که عسل می‌تواند در باز گرداندن فعالیت قلب و زنده نگهداشتن بیماران تأثیر زیادی داشته باشد». بحث درباره خواص درمانی و قدرت شفا‌بخش عسل در بیماری‌های گوناگون بسیار گسترده است؛ زیرا شفایی که خداوند متعال آن را بیان کند، گسترده وعظیم خواهد بود. بدین ترتیب، ملاحظه می‌شود که چرا خداوند حکیم و بلند مرتبه، شفای مردم را در «عسل» قرار داده است. 1. نحل، 68 و 69. 2. رمز الصحة. 3. عیون اخبار الرضا.